Moncarapacho, klein maar fijn
Ons geluk kon natuurlijk niet op toen wij deze prijs van Dios in ontvangst mochten nemen. Op 12 september was het zover. We zijn naar Portugal gevlogen en hebben een paar hele leuke dagen gehad met Anne en Dave.
Daar stonden we dan, om 9:00 op het vliegveld Faro. We werden met open armen ontvangen en opgehaald door de eigenaren van ‘B&B Anne’, Anne en Dave. We reden met ze mee naar hun mooie stulpje, die zij helemaal zelf hebben ontworpen en met enige hulp hebben gebouwd. Het is ongeveer een halfuurtje rijden van het vliegveld naar het B&B.
Toen we aankwamen was het eerste dat opviel het huis en het uitzicht. Wat hebben ze een geweldige plek gevonden om hun B&B op te bouwen. Omdat ze op een heuvel zitten, was het uitzicht fantastisch. Aan de ene kant was de zee te zien en aan de andere kant de bergen. We brachten onze spullen naar de kamer (ook met een fantastisch uitzicht). Het huis dat ze gebouwd hebben is niet helemaal volgens Portugese stijl. Ze hebben grote ramen erin laten bouwen en de kamers hadden geen deuren, waardoor het heel ruim was. Het maakt het tot een hele speciale plek om te verblijven.
Zittend met een kop koffie in hun gigantische tuin leerden we Anne en Dave een beetje kennen. Hun liefde voor deze plaats begon bij Dave. Die had het al een tijd in zijn hoofd zitten om te emigreren naar Portugal. Nadat zij op vakantie naar Portugal zijn geweest, begon ook bij Anne de liefde voor dit land steeds verder te groeien.
Ze hebben zich in Portugal verloofd, zijn er getrouwd en uiteindelijk wonen ze nu twee jaar hier, in Moncarapacho. Met een droom om mensen gelukkig te maken met hun B&B. ‘Wat vind je nou het meest fijn om hier zo te wonen en te werken?’ vroegen wij. ‘De vrijheid’ riepen ze beide bijna in koor. ‘Het is zo fijn om zelf je tijd in te kunnen delen en te doen waar je zin in hebt’. Voor ons als begin twintigers, net begonnen met een f
ulltime baan, is het nog niet te bevatten om alles achter te laten en ergens opnieuw te beginnen.
Nadat we elkaar een beetje hebben leren kennen, brachten Anne en Dave ons naar Moncarapacho; een dorpje op circa 7 minuten rijden afstand met een plein, een kerk, wat huisjes, een supermarkt en wat kleine winkels. Met 7591 inwoners is het een klein dorpje waar vrij weinig te doen is; echter wel met een authentieke uitstraling. We hebben in het dorpje fietsen gehuurd en zijn hier de komende dagen mee op pad gegaan.
We komen aan in Fuseta, een stadje met een treinstation, meerdere faciliteiten en winkels. Echter kwamen wij voor ‘Ilha da Fuseta’. Een eiland die per pond te bereiken is. Over de oostkust van de Algarve zijn er meer van dit soort eilanden te vinden. Naast dat het gebruikt wordt voor recreatie en rust, heeft het ook een ander doel: het biedt bescherming tegen de zee. Het avondeten in Moncarapacho deden we bij het restaurant ‘Anna’. Een restaurantje in het centrum van het dorp, op het plein. Waar de straatverlichting zorgt voor een knus gevoel en de klok van de kerk elk uur slaat.
Op de tweede dag zijn we naar Tavira gegaan. De smalle straatjes, witte huizen, pleintjes en veel groen kenmerken deze stad. De stad wordt opgesplitst in twee delen door een rivier. Een brug van Romeinse oorsprong verbindt de twee delen. Je kan er heerlijk aan het water zitten en jezelf vooral goed doen aan lekkere hapjes en drankjes. We zijn die dag ook uitgenodigd door Anne en Dave om mee te barbecueën met nog twee andere gasten. We hebben tot diep in de avond geborreld, lekker gegeten en gekletst. Het zijn eigenaren die het erg leuk vinden om de gasten te leren kennen en ook om goed voor ze te zorgen. Het voelde ook als een soort oom en tante waar we bij op bezoek kwamen .
De laatste dag alweer. Het is warm en we hebben besloten om lekker bij het B&B te blijven hangen in de middag. Dat is geen straf, want de tuin is werkelijk waar prachtig. Met een grote diversiteit aan flora, kon je zien hoeveel tijd en moeite Anne en Dave hierin hebben gestoken. Met een aantal plekken waar je heerlijk kon liggen, hebben we ons gesetteld en genoten van de tijd die we nog mochten doorbrengen op deze plek. Onze laatste avondmaal brachten we weer door bij ‘Anne’ in Moncarapacho, nadat we onze fietsen weer hebben ingeleverd.
Anne en Dave brachten ons weer naar het vliegveld de volgende ochtend en dat was het einde van deze mini vakantie. Het zijn bijzondere mensen die hun droom echt hebben nagejaagd. Niet alles is vanzelf gegaan en ze hebben hard moeten werken, maar wat een resultaat! Ze zijn erg gelukkig en zorgen goed voor hun gasten. Wij hebben genoten, bedankt!