Balvirtuoos stopt ermee
Er zijn van die spelers voor wie je graag naar de sporthal gaat. Handballer Frank Koole van DIOS is zo iemand. Balvaardig, geslepen, zelfbewust. De tovenaar van Den Hoorn stopt ermee en dat betreuren de fans.
Hij moet erom lachen als het woord zelfbewust valt. “Zeg maar gerust arrogant. Dat vinden sommige mensen van mij. Binnen de lijnen ben ik dat ook wel. Ik heb dit altijd als compliment ervaren en het heeft ook voor extra motivatie gezorgd. Het is goed, dat tegenstanders, handbal-watchers en andere omstanders over je praten. Dat betekent, dat je gezien wordt en dat er rekening met je wordt gehouden.”
Rekening houden met Frank Koole (31) deden tegenstanders zeker. Zijn doelpunten waren alom gevreesd. Draaiballen, lobjes, veegjes en andere toverballen. Hij leek ze te hebben
uitgevonden, zo perfect was vaak de uitvoering. “De reacties van teamgenoten, tegenstanders en toeschouwers vind ik het mooiste van het spelletje. Dat is ook de reden waarom ik handbal als sport zo ontzettend gaaf vind.”
Drie promoties
Als tienjarig jochie begon Koole bij Oliveo in Pijnacker en maakte op zijn vijftiende zijn debuut in het eerste team. “Op mijn achttiende ben ik gestopt, omdat de lol er vanaf was. Toen ben ik lekker gaan zaalvoetballen. Op zondag ging ik kijken bij DIOS waar mijn oud-teamgenoot, Wouter van der Ende, inmiddels speelde. Ik kende ook Robin Huisman en Wesley Stet al. Na een gesprek met trainer Arie Pottuijt ben ik gaan meetrainen. Dat beviel zo goed, dat ik besloot bij DIOS te gaan handballen. Al weer elf seizoenen met de drie promoties vanuit de hoofdklasse als hoogtepunten.”
Vaak werd de balvaardige technicus door hoger spelende clubs gevraagd de overstap te maken. “Ik heb dat nooit gedaan, omdat ik die ambitie in de jeugd al had laten varen. Ik ben nooit een trainingsbeest geweest en ik wist dat het nodig was om de absolute top te bereiken. Ik ben een speler, die alleen in wedstrijden volle bak wil presteren. Ook houd ik ontzettend van gezelligheid. Feestje bouwen, stappen, biertje drinken. Dat past niet goed bij elkaar. Ik sta nog steeds honderd procent achter die keuze. Het niveau bij DIOS heb ik prima gevonden. Als speler heb ik mij altijd gewaardeerd gevoeld door teamgenoten, trainers en supporters.”
Harde waarheid
Koole, in het dagelijks leven leerkracht op de Zuidwalschool in de Haagse Schilderswijk, verwacht dat het niveau van DIOS de komende jaren naar beneden gaat. “Dat is zonde, maar helaas de harde waarheid. Er is nauwelijks jeugd aan de herenkant en de spoeling wordt steeds dunner. Dit proces heeft zich jaren geleden ingezet en is onomkeerbaar.”
Inmiddels is, de in Pijnacker woonachtige, Koole ook een verwoed wielrenner en tennisser. “Na mijn handbalpensioen ga ik me meer op die sporten toeleggen. Eerst even genieten van de vrije dagen. In de toekomst zie ik mijzelf wel als trainer/coach van een team. Ik blijf verbonden aan DIOS, maar weet nog niet welke invulling ik er aan wil geven.”
Met een brede grijns: “In elk geval de thuiswedstrijden van de dames bezoeken en de feestjes blijven bijwonen.”
Collectief afscheid
De laatste competitiewedstrijd tegen Opleidingsteam Quintus is zondag in de Ballonhal nog belangrijk. Quintus heeft 24 punten (-6) en DIOS 22 punten (+10). Bij winst ontloopt DIOS op doelsaldo de nacompetitie. Bij verlies moet het met Oliveo, DWS en HVV’70 strijden tegen degradatie.
Het duel staat in het teken van een collectief afscheid van een aantal oudgedienden. Naast Koole zetten ook Barry Duijndam, Frank Snelder, Ricardo Zeestraten, Ruud de Jong en teammanager Monique Alsemgeest er een punt achter.
AD SPORT / Peter Lotman